202 χρόνια μετά την Επανάσταση οι μαθήτριες και μαθητές του 3ου Γυμνασίου ζωντάνεψαν τις μνήμες του μαρτυρίου εκείνων των ανώνυμων. Των ηρώων. Γυναικών και παιδιών. Πολεμιστών. Ρίχτηκαν στα ποτάμια αφού πρώτα πέταξαν τα παιδιά τους, ανατινάχτηκαν, πήγαν με το κεφάλι ψηλά στο σπαθί για τον αποκεφαλισμό. Η Πάφρα του Πόντου, η Παμβώτιδα, ο Ζάλογγος, η Μονή Σέλτσου, ο Μελανιός Χίου, η Ιερισσός, η Αραπίτσα, το Σπήλαιο του Μελιδονιού, η Μονή Αρκαδίου ζωντάνεψαν. Μίλησαν, τραγούδησαν, χόρεψαν τα παιδιά και οι τόποι. Λόγια, τραγούδια, χοροί, γεννήματα των θυσιών. Σήμερα οι ψυχές αυτών γαλήνεψαν.